Ղազարոս Աղայանը գրել է այս հոդվածը շատ հին ժամանակում: Նա կարծես այսօրվա համար է գրել: Ես կարդալով Ղազարոս Աղայանի հոդվածը շատ նմանություն գտա մեր ժամանակների հետ: Երկու խոշոր չարիքները այսօր էլ անհանգստացնում են մեր սերնդին: Այսօր դպրոցներոմ տիրում է մտավոր հոգնածություն: Երեխաները դպրոց են հաճախում ժամանցի համար, այլ ոչ թե սովորելու, իհարկե ոչ բոլորը կան նաև շատ լավ սովորողներ: Նրանց բնորոշումներից հատուկ է մեր սերնդին, այն որ ամեն մարդ մեծ թե փոքր, հարուստ թե աղքատ ձգտում է ոչ թե գիտելիքի, այլ ձևական ուսում ստանալու: Ցանկացած ծնող ուզում է կրթություն տալ իր զավակներին դրդված տարբեր պատճառներից: Չնայած այսօր ժամանակը շատ արագ է զարգանում սակայն մեր դպրոցներում, ուսման մակարդակը, շատ դանդաղ է զարգանում: Պատճառը ուսամնական ծրագրերն են: Ինչպես այն ժամանակ նեվրոտոության պատճառը հանդիսանում էր տեխնիկայի զարգացմանը, այնպես էլ հիմա: Մարդկանց նեվրոտության պատճառը արագ թռչող ժամանակն է և զարգացած տեխնիկան: Իմ կարծիքով ելքը լավ սովորելն է:
Комментарии
Отправить комментарий